niedziela, 3 sierpnia 2014

Durban. Umhlanga welcome to!




Po ostatnich lotach między Europą i Azją wreszcie nadszedł czas na Afrykę. Poniosło mnie niemal na jej sam południowy kraniec – do Durbanu w RPA. Po wylądowaniu na lotnisku im. Zulusa Czaki przywitał mnie łagodny klimat i wspaniale rześkie powietrze. Niby to Afryka, ale do równika jest bardzo daleko. Krótko mówiąc, warunki klimatyczne są tam wręcz wymarzone – gorące słoneczne lata i ciepłe, też słoneczne zimy. Nie bez powodu Durban reklamuje się sloganem „the warmest place to be”. 


To miasto jest tyglem kultur, jak się okazuje, jest największym skupiskiem hindusów poza Indiami, co można zauważyć na każdym kroku. Poza nimi spotkać można Afrykańczyków, Afrykanerów i sporo imigrantów. O Durbanie jednak nie będę pisać, bo do samego miasta nie zdążyłam pojechać , zrobiłam tylko małe rozeznanie w terenie.

Restauracja Ocean Basket - południowoafrykańskie szaleństwo na temat owoców morza. Delish!


Droga z lotniska upłynęła mi na podziwianiu krajobrazów, które wydały mi się zupełnie nie podobne do niczego, co do tej pory widziałam. Łagodne wzgórza pokryte niską szczeciną i parasolowate drzewa o płaskich, wyglądających na przycięte przez drzewnego fryzjera koronach. Zostałam zawieziona do hotelu w eleganckiej dzielnicy Umhlanga kuszącej wczasowiczów całą masą sklepów, centrów handlowych, restauracji, kin itp. Centrum handlowe Gateway jest podobno największym tego typu kompleksem na południowej półkuli. Coś w tym musi być, skoro wydaje się potężne nawet osobie przylatującej z Dubaju. O ile shopping mnie za bardzo nie interesował, to chętnie wybrałam się na plażę. Muszę powiedzieć, że gdy ją zobaczyłam, to zaparło mi dech w piersiach. Chyba nigdy jeszcze nie widziałam tak pięknego i majestatycznego oceanu. Słynne pobliskie molo i latarnia morska stanowią doskonałe dopełnienie tego idealnego obrazu. Wszystkiemu dodawał uroku fakt, że ta ogromna, zdająca się nie mieć końca plaża była niemal pusta, tylko gdzieniegdzie widać było kilku wędkarzy, biegaczy i spacerowiczki w sari.

Jedni z niewielu plażowiczów tego dnia



Mogłabym kontemplować ten widok bez końca. Fale powoli narastały, piętrzyły się jedna nad drugą, zbliżały się ku plaży miarowo narastając, aby na koniec, grzmiąc, wyrzucić spienione wody, które powracając do swojego oceanu przelewały się po rozrzuconych tu i tam głazach. Wszędzie unosiła się też delikatna mgiełka, która sprawiała wrażenie, jakby wszystko wokół było jedynie namalowane akwarelą. Taki widok świetnie komponował się ze śniadaniem w miejscu, które co prawda lekko myszką trąci, ale klimat ma niepowtarzalny, Surf Life Saving Club. To była sobota i roiło się od stałych bywalców, którzy wpadli tam o 9 nad ranem na jajecznicę, tosty, smażone banany i piwko przy akompaniamencie fal.

Molo w Umhlanga



W drodze powrotnej, zupełnie niespodziewanie trafiłam na ulicę okupowaną przez stado małp, które odprawiały prawdziwe małpie figle. Zwierzaki skakały po słupach, palmach, nic sobie też nie robiły też z lśniącej karoserii zaparkowanych tam samochodów. Wcinały jakieś wykradzione smakołyki, jedna małpka bawiła się pudełkiem z zapałkami! Chodząc po okolicy podziwiałam niesamowitą, soczystą roślinność strefy subtropikalnej, jakieś pnącza, drzewa chlebowe i moje ukochane bugenwille. Ten idylliczny, sielski obraz zakłóca jednak widok pobliskich rezydencji, które przypominają ośrodki odosobnienia. Nad wysokimi murami kłębią się druty kolczaste, ogrodzenia pod napięciem to obowiązkowy element każdego domu. Dodatkowo przed wjazdem do takich strzeżonych osiedli co krok pojawiają się tablice z hasłami w rodzaju „Crime is not an option”, dające do zrozumienia, że bezpieczeństwo w miastach RPA wciąż jest problematyczną kwestią.



Eh... ile razy trzeba powtarzać: "Dziecko, nie baw się zapałkami!"

Świetny punkt obserwacyjny

Małpia ulica. A na prawo i lewo domy porządnie odgrodzone od czyhających wokół zagrożeń.

Miejsce, które wydaje się ciekawe, a gdzie już nie dotarłam, to Sharks Board – ośrodek badań nad rekinami. Postawił on sobie za cel ochronę korzystających z uroku oceanu mieszkańców i wczasowiczów przed atakami, które zdarzały się w tych okolicach, ale przede wszystkim ochronę rekinów przed ludźmi mającymi je jedynie za bezmyślnych zabójców. Dąży się do tego przez szerzenie wiedzy na ich temat, badania, organizację wypraw na szerokie wody. Durban był pierwszym miastem w Afryce, gdzie zamontowano wzdłuż plaż specjalne sieci, aby surferzy i pływacy nie byli narażeni na tragiczne w skutkach spotkania oko-w-oko (lub ząb-w-ząb) z tymi wielkimi rybami.


To by było na tyle, jeszcze kilka fotek na koniec i do następnego!



  

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...